Obecnie w polskiej genetyce stosuje się dwie metody ustalania ojcostwa w ciąży.
Metoda 1. Test DNA po amniopunkcji
Pierwsza z nich polega na przeprowadzeniu amniopunkcji, czyli pobraniu płynu owodniowego lub fragmentu kosmówki. Badanie można wykonać około 15 tygodnia ciąży pod kontrolą lekarza specjalisty. Z pobranego materiału biologicznego izolowany jest DNA dziecka, który zostaje porównany z DNA domniemanego ojca oraz matki. Materiał genetyczny od matki i domniemanego ojca może być pobrany w postaci wymazów z błony śluzowej policzka lub mikrośladów (np. włosów z cebulkami, szczoteczki do zębów, niedopałka papierosa).
Mimo zalety, jaką jest możliwość wczesnego wykrycia wad genetycznych dziecka, metoda ta nie jest polecana ze względu na ryzyko wystąpienia komplikacji i uszkodzenia płodu.
Metoda 2. Test DNA z krwi matki będącej w ciąży
Druga metoda jest nieinwazyjna i polega na pobraniu krwi od matki i domniemanego ojca. DNA dziecka można wyizolować z krwi matki dzięki temu, że przechodzi częściowo do jej krwiobiegu z łożyska. Proces ten rozpoczyna się około 4 tygodnia ciąży. Wraz z upływem czasu zwiększa się ilość wolnego DNA dziecka krążącego we krwi matki. Analizę najlepiej wykonać od 12 tygodnia ciąży. Ojcostwo ustalane jest dzięki technice sekwencjonowania i analizie bioinformatycznej.
Metoda jest nieinwazyjna i nie niesie ze sobą ryzyka powikłań.
